برای فکر کردن

اینجا جملاتی از وبلاگ شعبانعلی یا متمم رو میام که به نظرم نیاز به فکر کردن دارند.

برای کسی چون من، که عرضه و توانمندی استفاده حداکثری از ظرفیت‌های فعلی در دسترس را ندارد، ظرفیت‌های جدید، فقط یک وسوسه‌ی شیطانی هستند و نه یک فرصت تازه.

در این لحظه که دارم برای تو می‌نویسم، تصویری که از دنیا دارم – با کمی ساده‌سازی – تعداد زیادی موجود هستند که هر کدوم به تنهایی به تپه‌نوردی‌ مشغولند و خودشون در مقیاسی بزرگ‌تر، داخل یک Genetic Pool دارن با الگوریتم ژنتیک، وضعیتی بهتر از نقطه‌ی فعلی رو جستجو می‌کنن. 🙂

چه لذتی دارد از فردای نیامده نترسیدن، گوش به باران دادن، چای درست کردن و پادشاه وقت خود بودن…

اساس بالندگی سیستم‌ها این است که آن‌ها را بیش از حد مقید نکنیم و به جای این که بخواهیم مسیر رشد را به سیستم تحمیل یا تجویز کنیم، اجازه دهیم خود سیستم راهش را پیدا کند.

تو پای به راه نه و هیچ مپرس خود راه بگویدت که چون باید رفت