هیوریستیکهای تصمیمگیری
1) If you can't decide, the answer is NO! 2) If both options looks equal, go for the path which has short term pain and long term gain! 3) Make the choice which leaves internally equanimous!
سه تا هیوریستیک برای تصمیم گیری هست که ناوال استفاده میکنه.
- اگر نمیتونی تصمیم بگیری، جواب نه هست. جامعه مدرن پر از انتخاب ها هست. ما بصورت غریزی نمیفهمیم که تعداد این گزینه ها چقدر زیاده چون در قبایل حداکثر ۱۵۰ نفری زندگی کردیم و میکنیم. تو اون قبایل اگر انتخابی رو رد میکردی گزینه بعدی ای وجود نداشت.
وقتی یک چیزی رو انتخاب میکنی، برای مدت زیادی دستت بسته میشه! پس باید فقط وقتی بله رو بگه که واقعاً مطمئن هستی.
مثلاً اگر به یه بیزنس بله بگی، ۱۰ سالی وقتت گرفته میشه. اگر به یه رابطه میخوای بری ۵ سال یا بیشتر وقت میگیره.
پس مهمه که خیلی نظرت مثبت باشه.
اگر دیدی که داری که یه جدول درست میکنی که مزایا معایب رو بررسی کنی و چرا این خوبه و چرا این بده، اصلاً به درد نمیخوره! فراموشش کن. باید واقعاً انقدری از ته دل بخوایش که حاضر باشی براش وقت بگذاری.
۲- اگر دو تا گزینه داری که تقریباً یکی هستند. اونی که در کوتاه مدت سخت تره رو انتخاب کن. قاعدتاً در زمان بلند مدت باید نتیجه بهتری داشته باشه.
کلا اکثر چیزهای خوب در زندگی از این میان که در کوتاه مدت اذیت بشی و در بلند مدت دستاورد خواهی داشت.
ورزش کردن برای من اصلاً فان نیست.
اگر داری کتاب میخونی و نمیفهمی هم مثل ورزش کردنه. انگار داری تمرین میکنی.
- «انتخاب های سخت، زندگی راحت»
- انتخاب های راحت، زندگی سخت
۳- ترجیح آرامش ! آرامش ذهنی. آرامش ذهنی پیش نیاز شادی هست. شادی رو اگر مستقیماً دنبال کنی تبدیل به لذت (Pleasure) میشه. لذت چیزی هست که اگر دنبالش کنی بهش میرسی ولی یهو ول میشه. لذت دائمی نیست.
شادی واقعی از آرامش میاد.